Siva Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

SİVA
En çok nerelerden uzaklaşıyorum
Biliyor musun Siva?

Zorunda olsam dahi
Bana iyi gelmeyeceğini hissetiğim
Hiçbir yerde durmam Siva,

Ne tür insanlardan uzaklaşırım
Biliyor musun Siva,

Kendini tamamlayamamış insanlardan
Uzaklaşırım.
Hani içindeki eksikliği bulamayan
Dört dörtlüğüm diyen
Hep içinde bir insanlık arayıpta bulamayanlar var ya
İşte en çokta onlardan uzaklaşırım.

En çok kimlerden nefret ederim
biliyor musun Siva?

En çok kendini bir halt zannedip sanki dünyanın kendi etrafında dönüyormuş kafasına giren
Herkesten
İnsan olsun hayvan olsun çiçek olsun dağ olsun
Bunlardan nefret ederim
Şey derim ulan Aptal!
Sen kimsin de bu dünya senin etrafında dönecekmiş
Altın mısın?
Çelik misin?
Toryum musun?
Hiçbirisisin
Sen,
Evet,
Hiçbir şeysin benim nezdimde.
Ve
Artık hiçbir şey olarakta kalacaksın

En çok neyimi severim
biliyor musun Siva?

Hani o alık beyinli insanlar var ya
Benden bir şeyi beklerken
Yapamayacağımı zannederler ya
Ha işte
O esnada en güzel yapışı sergiliyorum
En çok bu halimi seviyorum.

En çokta neyi söylemek istiyorum
Biliyor musun Siva?

İnsan olamadınız biliyorum
Bari insanlık yapıyormuş gibi davranmayın
Bırak insanlık yapmayı
Nasibini dahi alamazsınız
Siz ne insansınız
Ne de diğer her şey
Siz sadece
Nasipsiz nasiplilersiniz

Öyle işte Siva,
Öyle işte!