Kırmızı dudakları bir elma duyarlığı
saçlarında sevişmek baharından bir ülke
yorgunluğum vurdukça yoklarla ellerine
yenilgimin gözleri ölüm üstüne Ayla
tutuşmuş çiçeklerle çıplak üst ayakları
böyle yorgun bir adam ha ölüm ha uzaklar
Bir güvercindi avuçlarından su içen,
paylaşılan avuçlarından, saçından ve yüzünden.
Ki şiirim sanadır, yalnızlığını gürültüyle
tenhalara salan sana, ki ilkyaza, elleriyle.
Geçip ellerimi yıkıyorum saçlarının o en güzel öğlesinde
hani bir övgü çiçeğisin desem yeri desem işte öyle
ben insanı dudaklarından özlüyorum artık iyi-kötü
senin bahçelerini alıyorum bir de ölçü olarak
anam ocaklar başında gülüyor saçları ağarırken
seni sevmekle bir anamı sevmek de işte öyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!