Sitemli Yakarış Şiiri - Orhan Börcek

Bunaldım ey Allah’ım hiç bir çıkar yol yok mu?
Mecalim yetmez oldu kalleşin hilesine.
Bir lahza nefes alsam bir şükür desem çok mu?
Dur zalım yeter desen feleğin sillesine …

Umut kestim makamdan nerde hakça adalet?
Düşmez oldu yakamdan bin bir türlü sefalet.
Ayrı düştüm cakamdan her geçen gün felaket,
Tat vermiyor muhabbet küskünüm lalesine …

Kainata çaktığın izdiham çivisini,
Çıkartıp yüreğime gömdüler cümlesini.
Kısmet için açtığın nasibin kapısını,
Esarete sürdüler kıyamet vadisine …

Daha tükenmedi mi borcum ile faturam?
Örümcek ağı sanki bu perişan hatıram.
Hiç gülmez mi ki talih ne yazım var ne turam,
İltica etmiş bahtım iblisin kalesine …

Şu beşeri dünyanın onca bitmez nimeti,
Zehir oldu her öğün bir lokmacık kısmeti.
Gün yüzünü görmenin ne çetindir hikmeti?
Bu mu yaşamak dedim kahrettim çilesine …!

Bu kadar mı eminsin zavallı imanımdan,
Yüklendikçe yüklenip bezdirdiler canımdan.
Sabrımın sonu meçhul sen koru isyanımdan,
Korkuyorum sonumdan yardım et böylesine …

Can evim alt-üst olmuş hislerim tepetaklak,
Ah almadım bilirsin alnım açık yüzüm ak.
İki cihan alemin hakimisin muhakkak,
Hikmetine sözüm yok sitemim öylesine …

Orhan Börçek (Ozan Yesari)