Sitemkâr Gönlüme Şiiri - Nuh Comba

Büyüttüm besledim, gönül tahtımda
Bir türlü kıymetim bildiremedim
Hazanlar esiyor kara bahtımda
Buz gibi cemalin güldüremedim

Bir tebessüm eyle bak güneş gibi
Bağrımda çıranı yak ateş gibi
Sevdanı kalbime çak bir eş gibi
İçinde nefreti öldüremedim

Ne bir ocak yandı, ne baca tüttü
Virane gönlümde baykuşlar öttü
Vuslat hayalimiz hazinle bitti
Kışımı bahara döndüremedim

Tefekkür seyrinde gerçeğin izle
Bir hatam var ise içine gizle
İster yan, ister don, istersen sızla
Kusuru yarıya böldüremedim

Revamı Nuh’uma bu kuru inat
Hakikat yollar sanki bir sırat
Bende herkes gibi alayım murat
Tutuşmuş gönlümü söndüremedim