Sitemkar Garip Şiiri - Erol Solmaz

Yine harsertle dolu günlerde yaşıyorum
Efkar dolu gönlümde dertleri taşıyorum
Şimdi suskunluğumu burada aşıyorum
Ben aşk yorgunluğunun sitemkar garibiyim

Gönlüm yıkık virane olmaz tutup kaldıran
Habersiz dolaşıyor aşk kapısı çaldıran
Şu yangın yüreğimi sensin gülüm yandıran
Ben hazanlar sonunun sitemkar garibiyim

Bir sevda bir sitem birde keder tanırım
Şu zalim yeryüzünde hiç vicdan yok sanırım
Alev alev kavrulur aşk uğrunda yanarım
Ben aşkın kanununun sitemkar garibiyim

Bu can canana köle baş koymuşsa yoluna
Değer kıymet verirmi madde para puluna
Düştüm mecnun misali bu sevdanın koluna
Ben bu sevda yolunun sitemkar garibiyim

Zamanlar varlığınla akıp akıp geçiyor
Yokluğun tüm zamanı kökünden katlediyor
Sensizlik ızdırabı beni hep kahrediyor
Ben bu cefa yurdunun sitemkar garibiyim

Kavgam kendimle başka kimseye gönül koymam
Kahrım artar gün gece, oturup bir bir saymam
Baş koydum bu sevdaya, daha sözümden caymam
Ben mahkum her duygunun sitemkar garibiyim

Dalsa gözüm hayale yarimin görüntüsü
Yüreğimde fırtına aşkımın gürültüsü
Sensin benim bahtımın en güzel pırıltısı
Ben sensiz bir yokluğun sitemkar garibiyim

Aşkımı ben gönlüme eğer kilitlemişsem
Ben suskun bir sevdanın derinine düşmüşsem
Deli gibi sevmişsem aşkım diyememişsem
Ben sessiz vurgunluğun sitemkar garibiyim

Şimdi bu satırlarla sana sesleniyorum
Şimdi tüm kilitleri kökünden çözüyorum
Seni delicesine çılgınca seviyorum
Ben sonsuz tutkunluğun sitemkar garibiyim

Fazla söze ne hacet mesaj vardı yerine
Anlayan anlamıştır daha inmem derine
Sana kurbanım anla ortağım kederine
Ben aldığın soluğun sitemkar garibiyim.