Sitemkar Aşık Seyyit Şiiri - Bekir Alim

SİTEMKÂR ÂŞIK SEYYİT

Yüreği aşk ateşi kalbinde sevda seli,
Kimisi güldü geçti, kimisi dedi deli.
Bilinmez girdaplarda çektiği çile belli,
Tefekkürle yol almış, gidiyor Aşık Seyyit.

Bir gece rüyasında pirinden bade içti(Niyazi Mısrı)
Uyandı titreyerek canından serden geçti.
İlahi aşk içinde en doğru yolu seçti,
Allah diyerek yanıp, tütüyor Aşık Seyyit.

Müderris Mehmet onun ilim takva hocası,
İhramcızade için dinmez yürek acısı.
Terzi Baba’dan soyu dostça tüter bacası,
Bülbül gibi şakıyıp, ötüyor Aşık Seyyit.

Ruhundan benliğini silip, süpürüp attı,
İnzivaya çekilip, istişareye yattı.
Şu yalancı dünyada derdi çileyi tattı,
Her doğan gönüllerde bitiyor Aşık Seyyit.

Edep erkân ondaydı, yol oldu rehber oldu,
Karıncayı incitmez sevgi şefkati doldu.
O bir derviş misali sözü sohbeti boldu,
Gittiği mekan belli yatıyor Aşık Seyyit.

Bu sevgin bu bedende artar bir gün eksilmez,
Eskikarasar seni yaşatır adın ölmez.
Senden gelen ilham var, zannetme yüzüm gülmez,
Sözlerin bin bir ömre yetiyor Aşık Seyyit.

26.06.2012 -Sivas