Sitemkar Şiiri - Osman Balkıs

Sen böyle değildin
Sitemkâr değilim

Sen ki mutlu bir anın şiiri gibiydin
Dizeler dökülürdü güleç dudaklarından
Bakışların yarınlara kararlı
Yılkı atlar boşalırdı dizginlerinden
Sen gülerken susuz bir ceylan
İnerdi serin ırmaklara
Orada aşk
Şefkatle sarmaş dolaş
Ki aşk sızardı kayalıklar arasından
Ulaşırdı engin okyanuslara
Hayat çözülmüş bir bulmaca sayfasıydı ellerinde

Sen böyle değildin
Sitemkâr değilim

Şimdi ıssız bir bozkırda
Yalnız yapayalnız yaban gülüsün
Dudağının kıyısında
Akşam kızıllığı,korkunun uçukluğunda
Bakır tenli dudaklar öpsündü dudaklarından
Zaman istiridye kabuğunda
İnci taneleri
İmamesi kopuk her incisi bir dağda
Ah dağ,
Ruhunun çok uzağında.
Yalpalanarak geçen mevsimler
Kırık testiler mezarlığında
Eli tırpanlı zaman
Taze başakların boynunda bıçaktır.

Ben böyle değildim
Sitemkâr değilim

Ben ki kendi elimle gömdüm içimdeki çocuğu
Bir cahiliye pervasızlığıyla
Dağları devirebilirim sandım
Dağlar yüklendim
Dağ dağladı beni yufka yüreğimden
‘’Bir şey koptu benden her şeyi tutan bir şey’’
İçim acıdı sancılandım birden
Sancımı bir ben duydum
Yankıları ruhumun kayalıklarında
Bu ırmakta 16 yıl yıkandım
Hala cünüp ve murdar
Sefil ve isyankâr dikilmişim
Aşkın kapısında

Ben böyle değildim
Sitemkâr değilim

Ben bakır tenli çağlardan gelen adam
Elimde soğuk pınarlardan dolu bir testi
Kerbela’ya yetişmeliyim
İçimdeki Kerbela’yı kim dindirecek
Mızraklarını bana doğrultan hayat
Boynumda demir halka dört zincir dört tarafa çeken
Ve hayatıma tutunmuş hayatlar
Ve toplum
Ve tanrı
Ve içimde tufandır hoyratlar
Heybemde toz buz bir sırça aşk
Ruhumun çölünü aşacak
Hangi kısrak
Karanlık mahzenlerden geçerek

Sen şiirimin tunç kapısısın
Ardında bir acem bahçesi saklanan
Gül kokusu gün doğarken güzeldir
Veya
Akşamüstleri ömrümüzden arta kalan

Osman BALKİS
01/04/2011 /İstanbul