Sitemin Düzeni Şiiri - Mesut Özdemir 3

SİTEMİN DÜZENİ

Başladım bu şiire bir düzen kurarak,
her dizeyi yerli yerine koydum,
çünkü dağınık hisler
anlaşılmaz oluyor bazen.
Ben seni böyle sevdim işte,
sessiz ama dikkatli,
fazlasız ama derin.

İlk günlerde her şey basitti,
gülüşün yeterliydi,
susman bile anlamlıydı.
Sonra fark ettim,
anlam hep tek taraflı büyüyormuş,
ben çoğaltırken
sen eksiltmeyi seçiyormuşsun.

Sorularımı sıraya dizdim,
önce “iyi misin” dedim,
sonra “yoruldun mu”,
en sona kendimi koydum.
Cevapların hep düzgündü,
ama hiç sıcak değildi,
bir şey hep yerli yerinde
ama ruhsuzdu.

Kalbini incitmemek için
adımlarımı ölçtüm,
sesimi alçalttım,
beklentilerimi budadım.
Yine de aramızdaki mesafe
kapanmadı,
çünkü bazı boşluklar
ne kadar düzenli olursa olsun
dolmaz.

Bir gün anladım ki sen,
duyguları planlanmış,
tepkileri önceden ayarlanmış,
kalbi odun gibi ağır
ama kusursuz duran bir sessizliktin.

İşte sitemim burada başladı,
yüksek sesle değil,
ince bir fark edişle.
Ben hissettikçe karmaşıklaştım,
sen hissetmedikçe
daha da netleştin.

Şimdi geriye bakıyorum,
her şey olması gerektiği gibiydi belki,
sadece ben yanlış yerde
fazla durmuşum.
Bu da bir sonuç,
bu da bir düzen.

Ve bil ki,
sitemim kırıcı değil,
yalnızca yerli yerinde;
çünkü bazı vedalar
bağırmaz,
sadece
sessizce kapanır.