Ey Zühre!
Sana dokunuyordum
ömrümü soyunup üzerimden uçmağa varırken
yokluğun nasıl dokundu yüreğime aslında
bir bilsen.
Gökyüzünde bulutlar arasında ilerliyordum
uzaklar bende ne arıyordunuz
_ öte/den bir yerlerden
sanırım Ay’dan
canhıraş köpek havlamaları geliyor
benim de aradığımı mı buldunuz.
Çiçekler arasında
en çok seni sevdim aslında Zişan
hadi tut elimden
_ ansızın
bir sağanağa yakalanıyoruz
bir tek ben yolumu yitirdiğimi sanıyorken
tüm dostlarım hep buradaymış
_ ah bu ihanetlerden
yüreğim yanıyor.
Ve sonunda gidiyorum
gözlerimin götürdüğü yerlere
_ hafif bir baş dönmesiyle
yürümek
kolay mı sanıyorsunuz
bunca yıl böyle köklerinden yoksun insanlar arasından.
Enver Levent Batur
Kayıt Tarihi : 25.2.2018 18:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kesme nevanı içine salsalar da keder kırılsa gönül medd ü cezr ile hepsi geçer… hepsi geçer… Şirazi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!