Siteme Kördüğüm Şiiri - Nurten Tarım

I..Sende yaşamak
Yaşamın kıyısında aya tutunup
Susuzluğun doyumsuzluğunda
Bir damla gözyaşında solumaktır seni

Seni yaşamak
Zamansızlığı zamanda
Dizelenen aşk sözcük buharında
Sınırsızlığı sevişmelerde hissetmektir

Sensiz yaşamak
Senliyken sensizliğin özleminde üşümek
Yükselen binaların gölgesinde ısınıp
Boş kaldırımlara yatak olarak yatmaktır

Senli yaşamak
Tutkulu yüreğin yanarken
Sana çalan ıslaklığımda rüzgarı hissedip
Kuşların senfonisinde derman aramaktır

II..Gözlerime çarpan sonbahar rüzgarının kaygısıyla
Hazan yaprakları dökülür hayal gözlerinden
Geceme dönen o an kırılsın bakışlarımın yelkovanı
Gönül izime düşen gülen gölgem olarak kal

Ayvanın sarısı düşmesin kiraz dudaklarına
Uyansın sonbaharda ki baharlar
Orman yeşiline savrulan saçların
Dolansın bağ bozumu gözlerime
Yosun bağlasın hıçkıran dalgalarım

Ağlasın yıldızlar bulutlara
Hasreti yazmasın gönüllere
Yağmur gölgesinde açılsın
Geceme sır düşler

Hıçkıran bulutlardan süzülsün
Aşkın bağışlamadığı yaşlar
Duyulsun dalların hışırtısında
Boğmaca rüzgarın astımı

Düşünce sol yanıma kar ayazı sözler
Dağılsın ayrılık anı gösteren takvimler
Gelgitlerin tedirginliğinde gerginleşen zamanda
Kırılsın hazan yaprak solgunu aynalar

Kalırsa gönlüm senden öksüz
İnletir göklerin yıldırım öksürüğü
Toprağımda ateşli bir hançer
Çizer ızdırabımın anlamlı yüzünü

Siteme kördüğüm olsa da göz yaşarım
Sen varsan eğer söz geçmez ruhuma
Yaşamak yaşamaksa eğer
Gönül gözünde dil sözünde kalmaktır ebedi