Ey benim gizli saklı mahçup ve mahzun ruhum kızgın mısın bana?
Her daim set çektiğim yollarındaki yarım kalmışlığına, zaman akıp giderken mıh gibi sabit bırakmışlığıma,
Korkusuzluğuna karşılık korkaklığıma aklı selimliğine karşı mezcupluğuma ben bana bu denli kızgın iken sen kızgın mısın bana
Ey aklı bir karış havada avare Adem
Senle Kalu Belada tanışmadık mı biz yaren değilmiyiz o vakitten beri.
Bu dünyaya aynı zamanda yabancı aynı zamanda tanış olmadık mı biz. Hem yara hem şifa değil miyiz.
Kızgın değil fevkalade kırgınım. Yorgunum. Dargınım. Çünkü bozuldu akdimiz.
Sandımki her daim yan yana gidecekti bu yol olmadı. Sana bağlanmış ümidime kırgınım.
Bu telaşı sonsuz dünyada ardına yetişmeye çalışan ayaklarıma kırgınım.
Başı sonu belli dünyada kurulmuş hayallerime kırgınım. Fıtratı zikretmek olan benliğimi nice dünyalık duygularla kirlettim.
Kibre hırsa hasete nefrete bulaştı her yanım buna müsamaha gösteren kendime zırh bildiğim varlığına kırgınım.
Zembereği çözülmüş dilimin anlatmaya kafi gelmeyen beyhude çabasına, mucizeden var olan benliğimin kifayetsiz çaresizliğine kırgınım.
Kayıt Tarihi : 25.2.2025 22:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!