Bağlanmak boşaymış fani dünyaya
Ne çare gerçeği çok geç anladım.
Ne büyük hataymış dalmak rüyaya,
Uyandım sonunda; lakin aldandım…
* * * *
Bir kez olsun baksaydın, o kafesler ardından
Dünya benim olurdu, beni sevmesen bile…
Günlerce şevk alırdım bu vuslat lezzetinden,
Sen bana bakıyorken bin kez küfretsen bile…
* * * *
Bilirim bitmeyecek bu dert yüklü geceler,
Vazgeçip bulutlardan ben yere inmeyince…
Çözülmeyecek belli, en basit bilmeceler
Bendeki fırtınalar uslanıp dinmeyince...
* * * *
Yazık benim ömrüme cefa ile tükendi,
Tatmadı mutluluğu, sefa nedir bilmedi.
Koştu yıllar boyunca bir serabın peşinde,
Sevgilide, sevgide vefa nedir bilmedi…
Kayıt Tarihi : 13.3.2006 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!