Sitem Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

vurğun yedi dallarım gazel döktü
selam bilem vermedin gardaşım
baharlarım yazlarıma kıştan küstü
selam bilem vermedin gardaşım

allahım düşürmesin senin elline
yüz katmasın ellindeki mallına
arımı sokmuştu senin o diline
selam bilem vermedin gardaşım

buğün bana ise yarında sana
sırtını vermişsin ananla babana
ben muhtaç değilim bir tas çorbana
kapımı bilem tınğırtmadın gardaşım

ramazanda çağırdın baçanaklarını
önlerine töktün evdeki bütün varını
oğlunu kızını söz geçirdiğin karını
selam vermez oldular bana gardaş

ben kimseye gidipte asla kalmam
sevdiklerimi arkasından da vurmam
artık selam versende senden almam
gözümden düşmüşsun bil gardaşım