Demir yolları gibi
Uzayıverdi acımız
Ne yaprakta yeşil
Ne toprakta humus
Tahta bir köprüden ibaret
Çivisi paslı tacımız
Beyaz düşlü uzun otobüsler
Alıp götürdüler hep bizi
Ne bir çare ne bir dönüş
Kaybettiler mazimizi
Çekip gidişlerin ardısıra
Eskiyiverdi namımız
Ne dalında yaprak
Ne bir avuç toprak
Kiralık bir kibrit ile
Yükseliyor iç dumanımız
Kırık kanatlı umutlar
Alıp uçurdular hep bizi
Ne tozpembe ne karanlık
Koyamadık hiç adımızı
Kayıt Tarihi : 8.2.2011 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!