Sitem Şiiri - Tülay Taflan

Sen uykusuzluk nedir bilirmisin
Gecenin o zifiri karanlığında
Uykusuzluktan kıvrandın mı hiç
Hiç geç kalmanın hazin gözyaşları süzüldümü yanaklarından
Keşke dediğin hiç bir şey yaşamadın mı sen
Keşkeler sürükleyipte seni
Tırnaklarınla yastığı parçalarcasına
Sarıp sarmaladın mı hiç bütün bir gece
Hiç bir aşkı paylaşmak için çok geç kaldığın oldu mu senin
Yada
Bir paylaşıma aşık olmak için aceleci davrandığın öylesine ağladınmı hiç
Sonra çekilip en kuytu köşelere
Sevdiğine ait ne varsa bir bir anıp
Hatıralarla avunmaya çabaladın mı hiç
Sen günden güne erimeyi bilirmisin
Ağlamaktan kızardığı oldu mu hiç o bebek gözlerinin
Ya çatlamış dudaklarından ne bir nefes nede bir sözün duyulmaz oldugu oldumu hiç
Küçük kücücük bir ümitle teselli aradın mı hiç
Issız köşelerde ve tenha sokaklarda
Ve bütün bir şehir uyurken sıcacık yataklarında
Deli divane yollara düşüp
Terkedilmişliğin acısıyla kıvrandın mı hiç
Ya gururu bir kenara atıpta
Sevdiğinin dolaştığı sokakları
Ona sarılıp sarılırmışcasına
Sarıp sarmaladın mı hiç
Sen savaşmak nedir bilirmisin
Bir sevgi uğruna yada hayat için savaşmak
İşte o savaşların hazin hırsını tattın mı hiç
Günler ve geceler boyunca bir amacın bile olmadan aynı sokakları
Binlerce defa arşınladın mı hiç
Sen yanlızlığın acısını bilirmisin
Onsuzluğun acısını hiç tattın mı bedeninde
Unutulmak bir hançer gibi
Saplandın mı hiç kalbine
Günler ve gecelerce
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç
Ya hiç gelmeyeceğini söylediği zaman
Yüreğinde kanayan bir yaranın varlığını ve
Yüreğine saplanan hançeri hissettin mi hiç
Sen çaresizlik nedir bilirmisin
Yada sevgide gurur yapmanın büyük günahını
Sen bunları nerden bileceksin ki
Sen ellerine bir zamanlar
Tertemiz bir sevgiyi teslim etmiştim
İçinde ki sevgisizlikle kirlettin onu
Hemde hiç acımadan bir anda
Ama hiç bir zaman unutma
İnsan sevebildiği ve sevildiği kadar insandır...