Haykırıyor odamın tozlanmış saatleri:
“Saat 09:30 be adam! Kalk hadi!
Yatamazsın sen bu saate kadar.”
Onlar göremez ki karanlıkta,
Geceye inat uyumadığımı.
Emektar yastığımı gözyaşımla yıkadığımı.
Duyarlar mı acaba
Odamın yadigar eşyaları?
Tüm gece yapılan duaları.
Ve sonrasındaki isyanımı, sitemlerimi…
Her gece aynıyım ben aslında.
Beni düşünen, beni anlayan,
Beni saran, beni hayata bağlayan…
Biri çıksın diye ederim tüm dualarımı.
Bir de eskimiş şu eşyalar gibi,
Beraber yaşlanalım isterim.
Ve işte saat 10:00
Artık kalkıyorum yataktan.
Umutsuz, sitemkar ve aşkı arayan…
Aradığını bulamayan bir insan olarak.
Kayıt Tarihi : 1.12.2009 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!