Sitem Şiiri - Reşit Fehmi Kalyoncu

Hani zulmetmezdin hiçbir kuluna,
Tükenmek bilmiyor efganım,ahım.
Çektiğim ıstırap neyin uğruna,
Söyle Tanrım söyle nedir günahım.

Bir kara sevdaya düşürdün beni,
Ekmeğim tuzum o,suyum aşım o.
Unuttum kendimi unuttum seni,
Sevincim hüznüm o,kanlı yaşım o.

Yoktan varederek aşkı sevdayı,
Bİr zalim oturttun gönül tahtıma.
Dünyaya lütfettin güneşi ayı,
Karanlıklar düştü benim bahtıma.

Hazan edip çiçeklerim soldurdun,
Aşk bahçeme güller seremez miydin?
Her zerremi O'nun ile doldurdun,
Yar'a bir damla ben veremez miydin?

Sevdadan ne aşktan eser yak yar'da,
Can verirdim oysa hoş bir söz için.
Yakub'a Yusufun gömleği var da,
Bana teselliyi çok gördün niçin?

Ne kusur işledim ne yaptım sana,
Ateşe garkettin garip sinemi.
Madem ki dünyada yaşattın bana,
Boşa mı yarattın o cehennemi.

Zalimler mazlumu yere sermişken,
Vadettin; mahşerde sorarım diye.
Kör şeytana bile süre vermişken,
Beni yakmak için acelen niye.

Gidecek çalacak bir kapım yoktur,
Elbet sen yazarsın kul fermanını.
Bilirim ki lütfun kahrından çoktur,
Derdi verdin Rabbim ver dermanını.