Nasıl da yanıyorum öyle,
Bilmem nasıl dayanıyorum,
Her sabah bir veda,
Her akşam bir fasılda yanıyorum.
Terkedilmiş harabeye dönen ben,
Hiç almadığım gönlün ve sen,
Nereye baksam ya da dönsem,
Hep orada sen varsın.
Geçti neredeyse bitti gençlik,
Rüzgar oldu gitti aşk çağı,
Hayatın bir kapıdır açacağı,
O da açılmaz oldu.
Gözünden fer döktün özünden ter,
Bırak gönül! Uğraştığın yeter,
Kader diyip yak bir sigara,
Çünkü yaşamak; ölümden beter.
Kayıt Tarihi : 1.7.2020 01:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alparslan Gürlek](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/01/sitem-6-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!