Sitem Şiiri - Abdulsamet Gözübüyük

hayat, dudaklarımın arasından dökülen
sitemlerin yorgunluğuyla akıp gidiyor
sebepsiz, tarifsiz bir sızı alır yüreğimi
ve bulanıklaşır, anlamsızlaşır kelimeler
anlatılmak istenen ne varsa düğümlenir boğazda
akıl yorgun, bitkin bir haldedir beden
istersin bitsin bu çile
son bulsun çekilen ızdıraplar
aydınlansın artık gökyüzü ve dönsün gidenler..

nafile bir çırpınıştır elden tek gelen
umutların bittiği bir andır sanki yaşanan
yaşanmış, yaşanmamış ne varsa hayatında
sanki bir meçhul, bir yokluktur
gözlerin birşeyler arar,
baktığın her yer koyu bir karanlık
ürkütür, titretir bedenini
elini uzatsan tutacağını zannedersin
boşluktur eline tek gelen..

dalarsın uzaklara, beklersin sanki birini
hiç gelmeyeceğini bile bile
çaresizce, ağır ağır yol alırsın
bilirsin, uzak diyarlar seni beklemektedir
yıkık dökük dünyanı terk ertme vaktindir artık
geriye miras olarak yalnızca sitemlerini bırakırsın
ve çekip gidersin, gidipte dönmeyenlerin ülkesine..