Sitem Şiiri - Hayrettin Taylan

'o kendini biliyora sitem'

içi boşaltılmış bir hüzün yamacında üstüme kaya olarak yuvarlandın
ezilmiş bir çığlıkla sustum sana
ilgi bekleyen mutlu aynalarına yansıl olmak ışınıydım
keza bende insanım
üstelik erkek
bir de üstelik şair

gri bir bulutun buhur haline gözyaşlarını ekledim
birazcık ağla...
erkekler ağlatmak için yaratılmıştır

çatlasın umutların aysberkleri,benim her mevsimimi tanı
beni hasat mevsiminde anma
bu aralar benden ne meyve ne den ben çıkıyor
melalin adılında lal oldum kal oldum kavi kaçışların sakıncalarında
beni anlamayı anlamak anlamında ne olur beni anla

acılarım morgkta sevinçlerim firari heveslerin gelgeçlerinde
bungusunda ısrar edilmiş gidişlerin keyifsiz dönencesinde
aynı meridiyende modlarımızın bulutu yayıldı yaryüzüne
ben yağdım asi bir yağmur olarak
seller aldı selleri
siyah bir halin zincirinde beyaz bir gülün öpücüğündeyim
öpsende öpmesende öpücük vergini almaya geldim
hüzün kaçışınca mutluluk ağlarmış
ben hazanın hatta giden nazanın son terk edilmiş ermişi
postum orda beni kılıyor hayat

kaybettiğim kayıpların kaydına geçti kalmalarım
sana kaldım ki huzur yeniden şivesiyle konuşsun uzak özlemlerimize
hata şarabı içen ömrümün son deminde susuşları suskun değil
ben sustum
ömür sustu
saçıma senden beyazlar eklendi
bu bir aşk beyazı olmalı
ruhun güvercinleri beyazından gagaladı
bu gece geceye gecelik giyen bir hüzün geçmesi
anlıyorum biraz benden birazsın
anlıyorum biraz senden arazım
anlıyorum biraz sana nadasım
bur ömrün son toprağı benim....
senin tohumun ekildi,gözyaşşların yeşertti
şimdi kiralık anları derliyorum derdimin şafağından
sana mavi maceralarımı bir kelebeğin hışısıyla yolluyorum
bin yıllık ıstarabımın tüm zerrelerini silerek gelemedim sana
yarama hızıri bir sevda yumağın değdi
gayrı biraz benim bugünlerde
bizli bir durağın son yolcusu olarak aldı bizi sevda metrobüsü
sehere yakın bir üşüme ışığındayım güneşi kapattım aç gözlerini
ben geldim önce bana
ben bende olursam zaten sendeyim

şakayığın öngün kaçışlarında tutku ısmarladı hüzünden önceki mutluluk
gülüşünü bekledi bülbülleri fildişi kulemin kayıplarında
söylememeliydim sana acılarıma gelen zamları senin ülken başka
aşk birimin pirim yaptı kriz üstüne krizler
değerin ederiyim sana gelmenenin kederiyim
kundağına al gelmelerimi emzir dişsiz heveslerimi
biraz daha ağla
giderken gidenin bıraktığı gözyaşı selinde yüreğim pare pare
ey mutassıl ömrün son bendi acil beni götür o yare