Sitem Şiiri - Sezgin Okulmuş

Seni öylesine sevdim ki,
Damarlarıma işledin,
Kanımda sen dolaşıyorsun sanki,
Hayatımın her saniyesinde sen yer aldın.

Seni senden habersiz,
Sevmekte güzel olsa gerek.

Çünkü canım dediğimin zaman,
Hiç göz kırpmadan,
Canımı sana feda edercesine,
Sevdim seni be güzelim.

Rüzgarın saçlarını okşamasını,
Kıskandım senin.
Yalandan ne çıkar,
Elimde olsa, rüzgara bile engel olurdum,
Çünkü benim dokunamadığım,
Okşayamadığım saçları,
Rüzgar dalgalandıramaz, okşayamaz.

Seni öylesine sevdim ki!
Bu sevmekten öte bir şey,
Sokağa çıkmanı bile kıskandım.
Çünkü birilerinin gözleri takılacaktı,
Senin o zeytin gözlerine.

Oysa ben senin o güzel, zeytin gözlerini,
Doyasıya sevememiştim.
Ürkek bir ceylan gibiydin,
Hassastın, nazlıydın ve üstelik çok güzeldin.

Arkadaşınla tokalaşmanı gördüm sokak başında,
Kıskandım,
O an kendimi vurasım geldi
Ve ben bu denli sevgimle,
Sana elimi uzatıp, merhaba demeye çekindim.

Çünkü benim ellerim, senin ellerin kadar,
İnce ve narin değildir belki,
Ya ellerim soğuksa,
Ya sıcak kibar ellerin küserse,
Bunları bile düşündüm ben.
Ve ben seni işte böyle sevdim.

“Seven gönül kıskanırmış” derler,
Yerinde bir söz,
Ve ben seni işte böyle sevdim, böyle kıskandım.

Seni hiç görmezsem de fark etmez artık,
Bundan böyle.
Seni sensizde seveceğim,
Sen varken de,
Ben sevgime emek tohumları ekerek büyüttüm,
İnan hep yeşerecek,
Hiç solmayacak ve bitmeyecek SEVGİNLE,
Sen olsan de, olmasan da…