Baharın zemheri soğuklar arasından
yemyeşil dirilişi dururken
Ben eriyen karların
bembeyaz vedasının hüznünü yaşıyorum.
Gönlümde kanayan
ve her geçen gün daha çok açılan yaraları
Gülümseyen çehremin ardına gizliyorum.
Kısa bır çocukluk
ve birdenbire yaşlanan bu adamı
Gençleştirmeye çalışıyorum.
Yirmi bir sene izleyip bir türlü anlayamadığım insanları
Artık anlamaya çalışmıyorum.
Kovalamaktan yorulduğum insanların peşinden
Artık koşamıyorum.
Sitemim hiç kimseye ve hiçbir şeye değil
yalnızca kendime
Ben yaşamayı bilmiyorum.
Kayıt Tarihi : 10.4.2015 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!