Gecenin matemi sinmiş üstüme,
Ruhumda yine kendimi öldürdüm,
Bilmem kaçıncı kere,
Ah şu hayat, ah şu insanlar,
Her gün yeniden doğup,
Bin kez ölenler,
Birbirlerine bir nefes kadar yakın,
Bir yıldız kadar uzak olanlar,
Ruhsuz biçare yaşayanlar,
Söyleyin;
Çiçek açar mı bahçenizde,
Güneş doğar mı gözlerinizde,
Ümit verebilir misiniz sözlerinizle,
Umud olabilir misiniz yarınlara,
Ya da;
Mutluluğu tarif etsenize bana,
Sevgi nedir, nerde parlar anlatsanız ya,
Ve ya;
Nedir hoşgörü denen şey,
Nedir merhamet vicdan,
Ya da ne değildir anlatsanız ya,
Cevaplarınız varsa bu sorulara,
Ne mutlu sizlere,
Ama ya yoksa…
Bir aynaya bakın isterseniz
Ruhu ölmüş beden göreceksiniz orada...
Kayıt Tarihi : 29.8.2007 03:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/08/29/sitem-450.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)