Sitem Şiiri - Neslihan Ertem

Yüreğimi bindirdim yine akıl kayığına…
Pencereden seyrediyor sevda denizini.
Bırakmıyor serileyim maviliğin koynuna
Yakamozlar okşasın hırçın tenimi,
Sürüklesin saçlarımdan çağlayanlara.
Uçursun arzu şelalem haykırışlarla,
Sonra dalayım gözlerindeki ummana.
Varsın vurgun yiyeyim.
Ama ne kaçırdığımı bileyim.
Seyredeyim yosundan kaleleri,
İçime çekeyim acımsı kokusunu…
Bir istiridyede uyanıp,
İnciden yastıklar süslesin başucumu.
Kaybolayım!
Gizemli derinliklerde…
Benden sakladığın sırları keşfedip,
Sensizliğin esrarını çözeyim.
Kürek çekmek değil!
Kulaç atmak istiyorum doyasıya
Sevdamın maviliğini hissetmek
Islığını duymak can kulağımda…
Sen salına salına yol alırken,
Benim de tenim ürpersin diyorum.
Git limanına demir at!
Uzaktan seyret korkusuzluğumu.
Çok açılırsam yetişip,
Can simidim olacaksın
Alıp götüreceksin yine,
Saklandığımız tenhalara…
Ne zaman yelken açsak hülyalara,
Rotayı hep sen çiziyorsun!
Tahmin etmeliydin!
Bir gün gelip benim de,
Kendi bilinmezlerime
Ve özlemlerime yol alacağımı.
Birazda ben kayık olayım sana,
Bırak ben çekeyim gam küreklerini.
Ben de irkileyim ıssız gecelerde!
Beni de savursun hoyrat dalgalar!
Beni de savursun hoyrat dalgalar!
Ben de gözyaşı dökeyim imkansız ufuklara.
Ben de yıkayım her sabah kirlenmiş hülyalarımı
Ben de çırpınayım aşkın kıyılarında…
…ve her yakalandığımda fırtınaya
Yine kollarına koşayım.
Sonra bir bir anlatayım,
Nasıl acı çektiğimi!
… Ve nasıl vurgun yediğimi!
Ama yinede vazgeçmediğimi…
Bunları ancak ben hissedebilirim
Ben yaşayabilirim.
Sen sadece anlarsın!
Ben sensizliği değil;
Senin mehtabında
Kendi düşlerime dalmak istiyorum…
Şimdi beni bana bırak!
En iyi bildiğin şeyi yap!
Düşün ve anla beni!