Öfkeyle kanattığın yaraları sarmadan.
Hep hayal peşinde koştun,durmadan.
Dinlerken gönül sohbeti,bitmedi yârın.
Bugün de akşam oldu,gitmedi efkârın.
Dertli gönül,acıların dağında gezerken.
Zirvenin soğuna ağladı,yalnız eserken.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
