Sitem Şiiri - Ali Türkmen

Gönül sarayımı uzaktan bile görseydiler
İmrenirdi piramitleri yapanlar
Kalbimdeki yangını görseydi Mecusiler
İşte bu yangına secde edecektiler

Sitem kasrına çevirdin gönül sarayımı
Eserinle gurur duy yıllarca övün
İster Nemrut gibi taşlara vur başını
İster yol saçlarını, yıllarca dövün.

Kim tanır seni, benim gibi kim tanır
Gözlerin Atlantis’li saçların Maya’lıdır.
Seni tanımak için bir parça sen olmak gerek
Seni yıllarca anlatırım tarih bile utanır.

Gözlerinin denizinde ağlara takıldım ya ben
Balıklar misali çırpınıp durdum ya ben
Yunuslar koşardı denizlere düşeydim
Sevdana düştüm de bıraktın ya sen.

Ümitler verdin ömrünce bekle diye
Gel deyince gelmedin ya beklediğim yerlere
Senin de beklediklerin Yemen’e gitsin de
Türküler söyle, giden gelmiyor diye

Beni öldürmekten zevk alırdı yokluğun
Nasıl can verdiğimi bir kez olsun göreydin
Anlardın nasıl öldüğümü, belki anlardın
Beni öldürdüğün gibi sen de bir kez öleydin

Dillerine düştüm de hal bilmezlerin
Sözleriyle kırıldım merhametsizlerin
Gözleriyle görenler suçladılar durmadan
Kimlere bıraktın beni, nerde kaldı sözlerin.

Sana kör bakanlar yerden yere vurur beni
Ellerin diline düştüm gelde kurtar beni
Eller beni bilmez, alem sana yabancı
Kimseler bakmasın sana, benim baktığım gibi

Yokluğun bütün kilitlerin kilididir artık
Bütün şiirleri sözleri susturacağım
İsmin dudaklarıma yasaktır artık
Kalbim seni anacak ben hep susacağım

Bütün kırgınlığımı silen o gülüşlerin
Hep yenik düştüğüm zaafımdı gülüşlerin
Aklımın ucundan bile geçmesin artık
Zindanlara zincirlensin efsunlu gülüşlerin

Gülüşünü anlatan kelimeleri öldüreceğim
Teşbihlere sığmayışının cezasını çek
Bende eşşizliğin yalnızlığındır senin
Şiirler seni yazacak ben hep sileceğim

Ellerin kına tutmasın sevdiceğim
Ellerin bana el olduktan sonra
Yazdıklarımı ümmiler bile okusunda
Herkesler okusun ama yalnız sen anla

Kalbimi kırsada bu sevda
Kalbimde bekleyecek sonsuza kadar
Mezar taşıma adını yazayım da
Başımda bekle ilk sur’ a kadar