İstese ben ona canım veririm,
Onun için potalarda eririm,
Bilirim o bana bir adım gelmez,
Ben ona dostum da, o bana değil.
Ben onu içimden, candan severim.
Arkadaşım diye gizli överim,
Bilirim o beni hep çarpar yere,
Ben ona arkadaş, o bana değil.
Akrabam diyerek koşarım ona,
Coşkun sular gibi taşarım ona,
Biliyorum oda yüz vermez bana,
Ben ona akraba, o bana değil.
Yavrumu severim ta içerimden,
Ben ona yanarım, hem ciğerimden,
Bilirim düşersem o bakmaz bana,
Ben ona babayım, o yavru değil.
Emiroğlu niçin eğri diyorsun?
Boştan yere haklarını yiyorsun,
Nefsin Firavun’dan, altta görmezsen*,
Sen Allah’a dostsun, o sana değil.
24-04-1995
Kayıt Tarihi : 18.12.2012 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not: Emiroğlu mahlası kullanılmaya bu şiirle başlandı. * “Kim kendi nefsini, Firavun’un nefsinden daha hayırlı zannederse, kibirli olduğunu 24-04-1995 SEVGİLİ BABAM EMİROĞLU’NA Ben ona baba, sen bana oğul değil dedin, Bu sözle ta kalbimin derinliklerine, İndin, fırtınalar kopardın, volkan oldun, Patladın, sadece kalbimi değil sevgiyi, Parçaladın. Sonra ateş oldun, kor oldun Ben mahvoldum. İbrahim UYAR 25-08-1995 Cuma Tabiki şiir genel anlamda, bu kadar Duygulalanabilen evlatlar için değil. Yusuf Uyar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!