Sitem Şiiri - İbrahim Özğan

hiç göğe ulaşmadı bu yürek
görmedi henüz baharın sığırcık sürülerini
yıldızlar kayarken üzerimden
tutamadı henüz bu eller
değemedi ışıklarına

mahzuni bir edayla oturmuşken
bulanık akan bir dernin kıyısında
kollarını uzatmış suyu kucaklar gibi tutan
ve gecenin karanlığına can veren
o aya bakamadı bu gözler

sonra birgün dağlara döndüm yüzümü
naramı dağlara bastım
o kacaman kayaları
yeşilin binbir tonunu
binbir renkli toprağı bağrında saklayan
ve asla ihanet etmeyen
dumanlı dağlara
nasılda sadıktırlar
nasılda misavirperver.......
heybetli ama eteklerinde gülümsemeler
boz renkli olur gözyaşları
işte varabildiğim ve dokunabildiğim
ve beni saran bu dağlar
nasılda kucakladı beni bir bilsen........

işte böle savrulurken sermekeş
ve tokmaklarken yüreğimin kapılarını
zaman sarkıcı
ve sığınmışken dağlara
sitemlerim oldu
sana aya güneşe ve yıldızlara
ah bir dokunabilsem dedim
saçlarına senin
ah bir tutabilsem dedim
mor dağların eteğinde doğan güneşi
ah bir göz kırpabilsem dedim
üzerimde yalım yalım yanan yıldızlara
ve alabilsem ayı pencermden içeri
işte sitemlerim benim
işte haykırışlarım ve
ve dağlara anlattıklarım bu
sevgili..............

2005 ölüdeniz