Gecenin karanlıgı kazıyor beynimi, sensizim yine
Yıldızlar parlamıyor, hava puslu, ay tutuk bu gece
Ayaklarım dolaşıyor bir birine, sarhoşda degilim
Oysa bugün, heryer pırıl pırıl, günlük güneşlikti
Boş sessiz, sensiz, hanımeli kokulu sokakaklar
Yorgun ayaklarım ve duymuyor kulaklarım
Çekirgeler, havlayan sokak köpeklerinden başka
Bir farkım kaldı bu hayvanlardan, ısız gecemde.
Seni seviyorum diye, haykıramayıp ağlayışım
Uçmaktı sana, yarasa uçuşlarındaydı gönlüm
Umutlarım gibi, şimdi budandı bütün dallarım
Biz evlenemeyiz diyen sen, kanatlarımı aldın
Sen koynumda olmalıydın, odasında çocukların
Düğümlendi sözcüklerim bu gece, yutkunamadım
Söz bulamadım söyleyecek, sana ve yazdıklarıma
Nasıl diyebildin, yirmi sekiz yıl sonra ayrılalım
29,06,2005,
Ümraniye İstanbul
Hasan ÇamKayıt Tarihi : 4.7.2005 15:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Çam](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/04/sitem-147.jpg)
Sen koynumda olmalıydın, odasında çocukların
Düğümlendi sözcüklerim bu gece, yutkunamadım
Söz bulamadım söyleyecek, sana ve yazdıklarıma
Nasıl diyebildin, yirmi sekiz yıl sonra ayrılalım
Duygu yüklü, hüzünlü şiiriniz. Sevenler ayrılmasın.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Menekşe Gülay
TÜM YORUMLAR (1)