Sitem Şiiri - Meral Vurgun

-ben ömrümü bilmukabele zamanı saymakla tükettim
hiç bir Tanrı tanımadı benim idealimdeki seni-

(bin yıllardır o Tanrı’lar
granit bacaklarında
dizlerine kadar ipek donlarıyla
cinsiyetsiz, hadım dolaştılar yeryüzünü
balçık-çamur oynarken onlar gökyüzünde
ben yarattım onları gözlerimde

altın tepsilerde beyler sofrsına taze et sunarlardı
gani gani meze, şerbet
han-hamam, nice tapınaklar kurdular
aşkın temsilcileri sandılar onları yolcular
oysa fahişeydi Tanrıça’lar
bir var, bir yoktular)

ve sana dair ne var ne yoksa bende
yargısız bir cehennem kurup
alıp gittikleri an’a kadar
şuramda bir ince sızı misali saplı
erişilmez bir hazine gibi saklıydın sen
ve gidiverdin ainden

bense mesken kuramadım yürek steplerinde
sen Tanrı’nın sevgili kuluydun elbet
ben iblisi baştan çıkaran aciz kul kızı
ve ben çoktan kovulmuştum
senin hala dahil’i olduğun o tapnaklardan

bilirsin
bir karınca nasıl alın akıyla ve emekle
yazarsa yüreciğine sevdayı
nasıl bir yol çizip giderse
öyle giderdim
ben olaydım sol yanında yatan aslan eğer
şahdamarımla bağlardım kendi benliğimi
bu bendeki sevdadan da öte
bir Sen’din çünkü...