Yokluğunun verdiği huzura mı kapıldı yüreğim bilmiyorum;
Zaten hiçbir zaman var olmadın ki yüreğim de,
Kor ateşler içinde yanarken kalbim; beni uçurumdan aşağıya itende sendin.
Şimdi gelsen de yanı başıma seni affedecek yürekte kalmadı bende,
Çünkü son umudumu da alırken benden umurunda olmadım; bundan sonra anlasan ne fayda…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta