Sitem

İstemem gönlünden kopan artık sevgini,
Gölgesi düşmüş bir akşamda,
Yorgun bir taşın üstünde unutulan söz gibi.
İstemem mecburiyetle süslenmiş cümlelerini,
Ne de vicdanının borcuna yazılmış bakışlarını.
Bir zamanlar kuşların göğü deldiği yerdeydik,
Şimdi sadece suskunluk büyüyor aramızda.
Dilimde eski bir türkünün hatırası,
Gözlerimde yağmurun paslı aynası.
Kırık bir kapı çalıyor geceleri rüyalarımı,
Her seherin gölgesi uzuyor hatıralarımıza.
Biliyorsun, gitmeler de dokunur insana,
Ama kalmaların ağırlığı bambaşkadır.
Sevgiyi ölü bir kuş gibi bıraktığında,
Küçük bir çocuğun sessiz ağlayışı gibi gelir insana.
Oysa ne isterdim biliyor musun?
Yalnızca gözlerinin şeffaf köşelerinde,
Beni saklayan o ilk heceyi duymayı.

Ama istemem artık gönlünden kopan sevgini,
Ne kırık bir vaadi, ne tamamlanmayan bir öyküyü.
Rüzgarın taşıdığı o dal parçası gibi,
Hafif, anlamsız ve terkedilmişsin.
Adını kalbime mühürleyen ben,
Şimdi yavaş yavaş siliyorum seni.
Son bir dua gibi dökülüyor dizeler,
Ve ey sevda!
Sana layık bir çerçeve bulamadım,
Ne acılarımda, ne de gülüşlerimde.
Beni geçmişine bağışla,
Çünkü ben seni kalbimden azad ettim.
Beni kalbimden azad ettim,
Adını unutan rüzgârların şahitliğinde.
Bir yemin gibiydin,
Tutanaklara geçmeyen bir günah gibi;
Ama şimdi hepsi kül,
Hepsi yokluğunun ağırlığında ezildi.

İstemem artık,
Beni içinden zorla koparıp atan sevgini.
Kendine bahanelerle yaldızladığın düşleri,
Yüzüne zoraki taktığın gülümsemeyi istemem.
Bir baharın ucunda savrulmuş çiçekleri gibiyiz,
Kökümüz topraktan uzakta,
Dalımız fırtınaya yenik düşmüş.
Zaman bize ihanet etti belki,
Belki biz zamanı kullanamadık.
Ama biliyorum,
Her giden bir iz bırakır,
Ve her kalan o izi ölene dek taşır.
İşte ben o izlerden vazgeçiyorum,
Ne bir gölge olsun üzerimde,
Ne de adının yankısı uğuldasın kulağımda.

Şimdi git.
Kokunu topla, sesini al,
Beni yalnızlığımla bırak.
Özgürlük dedikleri bu olsa gerek;
Eksik, yarım, ama en azından hakikat.

Ve sen bir gün hatırlarsan beni,
Gözlerinle susan o eski seni,
Bir aynaya bakarsın belki,
Ama o aynada yalnızca seni silen birini göreceksin.
İstemem gönlünden kopan sevgini,
Çünkü ben o sevgiyi kendi ellerimle gömdüm.

Bu şiir,
Ne sana bir ağıt, ne bana bir zafer,
Sadece yırtık bir hatıranın son sayfası.
Kapat perdeyi,
Karanlık zaten aşka hep yakışırdı.