Emelim, düşlerim hep yarım kaldı.
Dildarı gönlümce göremedim ben.
Maziden, atiye umudum vardı.
Kırana uğradım sezemedim ben.
Gençliğim bir simurg, kirpiğin kafes.
Gece mi, gündüz mü bilemedim ben.
Bimarım üstüme doğmuyor güneş.
Cebel-i kafını aşamadım ben.
Uzatsam elimi değdi değecek.
Hayal mi, gerçek mi seçemedim ben.
Belki de sürurla yüzüm gülecek.
Gönlünün seddini geçemedim ben.
Dut yemiş bülbülüm çıkmaz avazım.
Var mıyım, yok muyum? çözemedim ben.
Buz gibi kırılgan, kıştan ayazım.
Dosta arzuhalim diyemedim ben.
18/01/20
Derdi DercanKayıt Tarihi : 7.9.2022 01:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirdeki yâr kavramı hikayesi tamamen hayal ürünüdür. Buradaki esas amaç; gerçek yâr olan Hakk Teala'ya varabilme adına, sınav yeri olan bir dünyadan O'nun(cc) huzuruna pürpâk bir ruhla çıkabilme noktasında insana eşlik edecek bir yardımcıya hacet duyma kaynaklıdır. Yoksa sadece nefsanî duygularını gidermek ve beraber dünyaya meyletmek maksatlı değildir. Geçici bir dünyada kalıcı hasarlar bırakmamak en doğru olanıdır. Hele hele namahrem olan biriyle kafe köşelerinde karşılıklı kahve yudumlamak yada tenhalarda buluşmak hiç değildir. Hem bunlar bir müslümana yakışacak ve tasvip edilecek türden şeyler değildir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!