Gül solmasaydı ellerimde,
kırılmasaydı lale...
can havliyle
üstüme yürümeseydi
korku tünelinde gece...
Kesilmeseydi sesin
duymaya
en çok ihtiyacım olduğu anda,
dalgalar dinseydi...
yalnız çığlığını taşısaydı deniz
Ve boğulmaktan
beraber kurtulsaydık biz...
Yalnız ben miyim
bir ayrılık sonrası ağlayan...
hicran yıktı
birer birer gökkubbeleri
geriye sardı zaman
yine dinmeyecek bu sızı
çehremde kaç yıllık matem...,
saadet acısı...
ve geriye dönmeyen seneler...
Eski masallarda
bir sabah
usulca doğan güneş kadar
yakındı mutluluk.
masum bir yalandı
ya da bir tebessüm...
Silindi sanki belleklerden
tüm masallar
şimdi çocukluğum kadar
uzaktır mutluluk
gitti mi dönmez çocukluk...
Kayıt Tarihi : 26.9.2011 14:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haşem Baygümüş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/26/sitem-120.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!