Sitem Şiiri - Mehmet Çarkıt

Düşünüp düşünüp oldum divane
Sitemle sordum vefasız kadere
Bağım viran, bağban bilmem ki nerde?
Yuvası dağılan kuşlarız artık.

Dünya, döner döner yerini bulur
Yıldızlar sönse de geceyi bilir
Acunda her mahlûk yuvasın bilir
Sılasız yurtsuz biçareyiz artık.

Ölüm acı gelir bazen insana
Ölümden acıymış böylesi yara
Uzatsan elini gelmez ki sana
Avını kaçırmış avcıyız artık.

Yüreğim dağlanır, gönlüm puslanır.
Uyku haram olmuş, gözüm ıslanır.
Kalmadı geride sırtım yaslanır.
Dağları yıkılmış bozkırız artık.

Dünya nimetin bol diyerek kandım
Hatır gönül bilen var diye sandım
Eller bilmeden  ben de nâra yandım
Dumanı tütmeyen ocağız artık.

Nereye varsam yolum ona döner
Içinde üç çocuk koşar da güler
Iki katlı o ev  bizi biz eder
Dünyası harap meczubuz artık

Biz hep hanemizi altı sayardık
Bir lahza gidenimizi beklerdik
Yazık ki ona olamadık sadık
Hesabı şaşan bir tüccarız artık.

Aşık Mehmet böyle yazıp da söyler
Derd ile tasayı gönlüne gizler
Bilir ki bir çift göz yolunu gözler
Yolda kalmış kayıp yolcuyuz artık