Sevdalar kuşattı ömrümün baharını
Vurgunlar bana mısın demedi
Hasret iliklerime işledi
Sevdim insanları yediden yetmişe
Irka,renge gönül vermedim
Muhabbetten gayri bir şey dermedim.
Kanımı kaynattı aşkın tılsımı
Yollarımı şakîler tuttu,anlatamadım
Zincire vuruldu gülücüklerim…
Yenildim çağın asık suratına.
Lânet sana!
Vah bana! ...
Ben bir garip Anadolu civanı!
Mahzun bakışlı…
Yasla kurdum gönül çadırımı
Güneşe dil döktüm bir avuç ziya için
Ekmeğimi bölüştüm sıla kuşlarıyla…
Bahara serenatlar söyledim
Buz gibi göğün ayazında
Bir an bile dinlemediler beni
Hey gidi koca dünya!
Helâl sana!
Harcadın bir garibini köşe başlarında.
Mazlumun âhı yerde kalmaz
Sen de tökezlersin İsrâfîl’in sûruyla! ...
Kayıt Tarihi : 8.1.2005 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihat Malkoç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/08/sitem-119.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!