Sitem Şiiri - Halil Aydın

SİTEM
Çatakta beraber kiremit kesmişiz
Beraber ayni yemek tabağındaki
Yemeğimize kaşık sallamışız
Çadırda beraber yatmışız
Eşeğimizi ayni ağaca bağlamışız
İnek gütmüşüz köy korusunda
Öğle sıcağında çatağa indirmişiz
Ağaçların gölgesinde yatırıp
Fındıçak pınarında azığımızı açıp
Gün batımı gibi yumurtamızı
Soyup, soğana vurup yumruğumuzu
Yufka emeğimizin arasına yatırıp
Dürüp büküp beraber afiyetle yemişiz
Hiç hor bakmadık canlılara
Kuş lastiği bile sıkmadık kuşlara
Kimselere zarar vermedik
Ya nasıl kıydınız yetimlere
Neden yıktınız ağıllarımızı
Başak açmış ekinlerimizi
Nasıl hayvanlara yedirdiniz
Nasıl aldınız elimizden ekmeğimizi
Aç susuz bıraktınız; acımadan
Yetim bırakanlara arka çıktınız
Nasıl yaptınız; vicdanınız hiç sızlamadı mı?
Ölülerimizi ayırdınız, almadınız köy albümüne
Bizi tam tanımadığınız halde,
Tarlarımızı başkanların üstüne yazdırdınız
Dinmedi kininiz nefretiniz, tanımadan bizi

Öldürmek ne, kardeşçe yaşmak varken
Çürümek ömür boyu zindanlarda
Özlem ne, gurbet ne
Yokluk yoksulluk ne
Evsiz barksız yaşayıp çile çektirmek ne
Hep yaşattınız bize,
Var gücümüzle sarıldık hayata
Tutunduk bir dala
Yine evimiz köyümüz oldu
Bütün kardeşlerim yeğenlerimin
İşi aşı oldu, muhtaç değiliz kimseye
Orda olmasa da başka bir yerlerde
Yine de sevgiyle yaklaştık size
Düşenin elinden yapıştık, açtık kapımızı, soframızı
Gün; güneşin doğuşuyla başlamalı
Herkes işine gücüne koşmalı
Herkesin işi aşı ekmeği olmalı
Kardeş, kardeş beraberce yaşamalı
Aramalı dostlar biri birini
Hal hatırlarını sormalı
Bu döğüş, bu kavgalar, insan öldürmeler ne
Bayramlarda sevinç, tasalarını ve kederlerini paylaşmalı
İnsanlar dost, dostça yaşamalı
Bizim hayat görüşümüz bu
İnsan sevgisi yüreğimizde yeşermeli
Kimseye küs değil ayrım niye
Anlayamadığımız anlamak istediğimiz bu işte
HALİL AYDIN (Sizden biri)