Gündüz yüzü görmedim, geceler çabuk oldu
Ben baharı beklerken, güller elimde soldu
Alamadım tadını mutluluğun huzurun
Meziyetim olsa da, çok dediler kusurun
Yalnızlığı yaşadım hep kalabalıklarda
Bir küçük iltifat aradım kabalıklarda
Kime dönsem yönümü kaçtılar köşe bucak
Fazla ümit etmişim, beni, kim, ne yapacak
Geçmedim sınırını haysiyetin, onurun
Sandım, herkeste aynıdır miktarı gururun
Herkes kendince haklı, benden başka yok haksız
Öyle bir yola düşmüşüm ki, sırattan farksız
Korkarım ki nefretim bendimi aşacak
Ve birgün gelecek ki herkes bana şaşacak
Doğdum doğalı tokat eksilmedi ensemden
Bir tutam ümidim vardı, kopardılar sinemden
Sustum, volkanlar patladı içimde nicedir
Bu öyle bir sitem ki, kıldan tüyden incedir...
Kayıt Tarihi : 4.5.2020 16:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!