Sitem Şiiri - Erdal Yıldırım

Ey gönül beni hüsrana bürüdün
Pak yolları bulmadın da yürüdün
Ruhum kuşlar gibi göklerde uçtu
Bedenimle topraklarda çürüdün.

Yoğrulan vücuttur kendisi gamdır
Dertlerimle beraber yaratıldım
Yalan dünya hayatı muntazamdır
Bu cihanın aksine yaratıldım.

Sinemde sızı, bende sızı her an
Bir nefes gibi geldi geçti zaman
Candan geçtim esir etti bir canan
Sevdanın elemiyle yaratıldım.

Seyyah olsam gezerim âlemleri
Âlim olsam bilirim gerçekleri
Aciz oldum izlerim gülenleri
Dünyanın kederiyle yaratıldım.

Ne kadar geçsem güzeller bağından
Tutulurum da kaçamam ahından
Hayır görmedim yalanın aşkından
Vedanın iyisiyle yaratıldım.

Dinleyip anlamaz görenler beni
Belki de tanımaz bilenler beni
Gülerek götürür Azrail beni
Mezarımın taşıyla yaratıldım…