Sitem Şiiri - Bekir Dalkıç

Bugün arayıp sormuyorsun ya beni,
Yarın hiç boşa koşupta gelme yanıma.
Değmez.
Unutanlar katil, unutulmak ölüm gibi birşey.
Sanki gel desem, şu an koşup gelir misin?
Bir arayıp sorsan ölür müsün be!..

Ben senin çocukluğunu bilirim, çocukluğunu.
Ya senin nerede kaldı aklın?
Nerede yatıp, nerede kalktın?
Yahu sen daha şuncacıktın.
Ne ara büyüdün öyle?
Ne ara karadı kaşın, kalınlaştı derin, sesin?
Daha düne kadar çiçek gibi inceciktin.
Nerede koptu bu filim, a benim bencilim a!..

Sanki senden kan mı istedik?
Sanki senden can mı istedik canımıza?
Yuh be arkadaş! o kadar mı işin başından aşkın?
Senden yıl mı istedik, ay mı istedik, gün mü a şaşkın?
Ah be!
Soğudu işte kalp, yine fincanında kahve.

Biliyorum hayat arabesk, tam bir keşmekeş.
Sana da bişey dedik diye hemen küsme öyle, yıkma kendini, çatma kaş.
Sevmesek sorarmıyız?
Yokluğunda ararmıyız hiç?
Yeterince yaşlı zaten bu beden,
Yeterince doldu, taştı bu yaşlı kafa.
Sevmesek yorarmıyız be!

Sen hele gel bak,
Bir pazar sabahı kahvaltıda buluşalım.
Gel de iki çift yumurta tokuşturalım mı?
Hadi çaylar da benden olsun.
Sıcacık ekmeğin arasına anılarımızı sıkıştıralım.

Gel hele bak,
Yokluğunda kat kat katlanıyor acın.
Bak işte yaprakları bir bir dökülüyor bu ağacın.
Uykucuğunda sayıklıyor adını,
Her Allah'ın günü bana seni sorup duruyor şu garip anacın.
Buram buram tütüyorsun çok zamandır.
Hadi gel.
Hadi gel be!