Seni sormaya korkuyorken kendime, hala ordamısın diye;
Farketmeden büyütmüşüm yine, arsız sevdanı içimde alev alev
Sessiz sedasız yangınlar kül ederken gönül evini, yine senin elinden
Ben çaresiz seyrindeyim gözlerinin hayalini, yanmış dünya banane
Seni sormaya korkuyorken gecelere, hala beni düşünüyormu diye;
Arsız zamanlara yenik düşmüş gözlerim, fırtınalara hasret isyanlarında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
The way you hold yourself exudes a captivating energy. Let's explore it further, a little closer tonight. Perhaps we can rewrite the script for this evening with a touch that speaks volumes.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta