Sitâre Kasidesi Şiiri - Numan Cengiz

Sesi gür çıkar devâm zâlime özgü bir nişâne
Kula kul olur avâm hepsinin i’tirâz bahâne.

“Kimin âhı yerde kalmış” dile muhtemel tesellî
Ne kazâ kader tevekkül ne inanç bütün hikâye.

Başa geldi bin musîbet alıverse bir nasîhat
Cühelâya müstehak âl sürer ilâ nihâye.

Gurebâ için meşakkat bu cihân zâdegân şen
Fukarâya versin Allâh ganî alır ihâle.

Alacaklı banka borcun siler ağniyânın elbet!
Dara düş de gör vatandaşları kim eder himâye.

Sefer ânı imtihân nerde mürettebât kapdân
Ve muîni yol veren yolsuza yolcu tâne tâne.

Kazanan sevinçli mağlûb da tuhaf yaman çelişki!
Büyülenmişiz meğer biz düpedüz girift hibâle.

Yenilip yutuldu sözler yapanın yanında kaldı
Alan el veren elin bendesi Hakk'a tüm havâle.

Rezidans desen yer altında Maraş Hatây Malatya
Dökülüp gider okunmaz müteahhidin esâme.

Ölen öldü sağların hakkını bâri ver kalandan
Gönül almadın sayın yetkili çünkü mülk harâbe.

Yalanın yanında râî kuzular yem oldu kurda
Gocunur demek büyükler o zamân özünde yâre.

Güce taptı âdem-i gâfile fayda etmiyor nush
Mütemâdiyen itâat yine aynı söz terâne.

Çekiyor belâyı kul kendisi hak eder esâsen
Şaşırır yolun akıllanmadı hîç gönül ne çâre!

Okumaz kitâbı bir kerre cehâletiyle mutlu
Bulamaz hatâyı kendinde sorumlu suçlu hâme.

Zoru neyse sonranın önceye düşman oldu birden
İlin aslı ilçe köy nâhiye üç beş elli hâne.

Deme her koyun asılsın bacağından önce bir bir
Bu düşünceler sebeb zillete halk pâre pâre.

Çözecek sorun ekâbir hele sabredin demiştik
Doğurur dağ âdetâ fâre yalan dolan idâre.

Veremez günâhı çok zorba hesâb zorlu ammâ!
Dokunulmuyor mübârek ele çünkü tâb ziyâde.

Elin öptürür büyükler temiz olsa bâri hazret
Kirin aldı el öpenler bırakır mı hîç netâme.

Aşınır dudak bu minvâlde gurûr kaybolmuş
Ölüden ne farkı var rûh esîr beden cenâze.

Ne de tatlı taht tâc terk-i diyâr eylemek zor
Acı verdi mevt son ânda belirdi mürg-i nâme.

Acın oylarıyla koltukta vekîl şımardı birden
Hele kaybederse kim suçlu sebeb sonuç nevâle.

Yüzü gülmeyen atın çiftesi sert emekliden ders
Bu sefer seçimde tercîh-i umûm özel irâde.

Edemez ki istifâ tahtda yapıştı zamk misâli
Geçer akçe saltanat etse gerektir istifâde.

Sühanın vecîz Nu'mân duâların kabûldür
Yere döktürür semâdan nice mu’teber sitâre.

Seyelân deşte mağlûb yitirdi heybetin hep
Ki hesâb ânı bârândan aldı şems ifâde.

Der-i sırra hâris erbâb-ı kalem demek ki sensin!
Sana uymayan perîşân netîce âşikâre.

Melekût dahî şahâdette füsûnkâr ortam
Veriyor Nedîm tâcın şuarâya şâh pâye.

Keder aldı hibri isyân eder hatâya karşı
Kalemin günâhı yok varsa zihâf değil imâle.

Buyur etti kilki defterde suhuf açıldı tek tek
Nice hibr hisseder tayy-ı mekânı yok mesâfe.

Dile düştü ehl-i fermân diye ta’n etti herkes
Şuarâ da korkusuz hâlbuki muhteşem makâle.

Alenî galîz sözlerle merâm anlatılmaz
Ağır ol desinler allâme hafîf için kinâye.

Gönül ehli incinir incitemez usûlümüz bu
Edebî nihânımız san’atımızdır istiâre.

Kötüden uzak duran suçlu neden bu zümre şaşkın
İyiden taraf deyip bizleri zemmeder sülâle.

Değer atf etmiyor bir sürü kıymetin ne bilsin
Getirir geviş gülistânda şeker tadında lâle.

Ulaşır mı bahre mümkün değil âba sırr-ı menzil
Koparır güzelce bir yaygara sâde şov şelâle.

Nice pehlivân meydâna çıkar selâmı peşrev
Yenilir veyâ yener hepsi bizim için yegâne.

Yağacak o hâlde nûr eskiye var o hâlde rağbet
Dünü anlasın bugün maksadımız esâs gâye.

Bizi hor gören cehûlun mesajında var mı hikmet!
Yere özgü bedduâ arşa uzak necîs sâde.

Yine havlıyor kilâb korkusu hırsızın günâhı
Çalışır çalar dahî çaldırıyor henûz tâze.

Neyi saklasın neden sır küpü çatlasın mübârek!
Kalemin kademdir âtîye hakîkaten kitâbe.

Gönül ehliyiz bir Âmîn deriz sipihr binbir
Biliriz ki müstecâb arzımız olmamış iâde.

Mütefâilün✓Feûlün✓Mütefâilün✓Feûlün