Sitare Şiiri - Kazım Uzun

Hey gidi babam, Artvin’im ben derdin
Karadeniz gibi hırçın, ama…
Akdeniz gibi ılıman… Hayret bir şeyiz biz,
Tam yüreğimizde zemheriyi sararken
Bulutlara ne kadar da yakınız
Kaçkar’la, Altıparmak’la…
Yetmezdi bu duamsı yüksekliğin,
Dağ üstünde dağ tepe derken
Kükürtlü’yle, İskaristi’yle
Çat kapı girilecek sen gibiyim be Artvin’im
Göğe komşu toprağım(1) sın gerçekten

Hani sınır ayırıcıdır ya…
İnanmam ben asla
O sınır… o sınır…
Bizim buluştuğumuz yerdir aslında
Sıradağların silsilesinde…
Aynı maşrapadan içtiğimiz suda…
Aynı sofrada yediğimiz guymakta… civilde… çaşırda…
Yağmurla kar gibi gardaş,
Erdemli merhamet gibi dadaş…
Mescitten doğup, Muratlı’dan geçerken
O azgın, deli dolu Çoruh’la
Suyum Erzurum’dur benim

Bu yüzden bar tutarken de, horon teperken de…
Cirit atarken de… Rafting yaparken de… Bir ülküyüm ben…
Oymağımın adıyım
Kaçkar’ım, Palandöken’im…
Alp Er Tunga’nın geçtiği
Sitare’yim ben…