Sitare Şiiri - Regaip Kurt 2

Ben ki bugün hüzünlüyüm sitare,
Bir iz gördüm, gül bulaşmış yoluna.
Mümkün mü, gözyaşımı gömsem seninle?
Bir gonca gül tutsam dönecek misin?
Kim kime kavuşmuş bir gonca gülle?

Ben ki bugün hüzünlüyüm,
Susunca, konuşur bu dilsiz yara.
Kifayet eder mi döndürmek için,
Bir koca zinciri taksam boynuma...

Tutar mı bir koca zincir acımı,
Gel desem yeter mi gücün dönmeye?
Seni gömdüğüm yerde bıraktım inancımı...

Kalbimde bir masal kabuk bağlıyor,
Üstünde çocuklar gülüşüyorlar.
Altında büyümüş biri ağlıyor...

Vururlar zamanı sende durdursam
Ki senle yaşamak en güzel suçtur
Döksem içimdeki taşları yere,
Bir mezar taşının önünde dursam...

Dönmezsen beni de yanına aldır.
Ya sen bir zamanda görün gözüme,
Ya gözümdeki perdeyi kaldır.

Dirilir içimde ateş ve külle
Yıllardır köz gibi duran bu yara
Gelirim yanına bir gonca gülle...

Hüzünlüyüm sitare,
Nehir olup akıtsam suyumu senden yana,
Sürünüp dökülsem gittiğin yere...

Bir demet hasrettir tuttuğum elle,
Gül olsa kavuşmaz yollarım sana.
Kim kime kavuşmuş bir gonca gülle...