Tekillikteki temanın kendi kendisine çekime bir özlem, bir kendi kendisini çağırma, bir eksikliğini oluşma, bir tema oluşun tema oluş kalıbına yönelme konusunu anlamakta zorlananlar için basit bir örnek vereyim.
Bizler doğduğumuz yerlere neden özlem duyarız. Ya da bizim doğduğumuz yerler bizleri neden çeker? Geçmişe çekiliyor muyuz? Yoksa çekimle olan bir duyuşun veya bir bilginin kutuplaştırma hareketine göre bir yönelimle miyiz?
Evrensel olan kuantum durumlar, atom gibi sentezlerle oluşan moleküler sentezler gibi ortaklaşmanın ilk canlı özleri gibi bir zamanlarla içinde çıkıp geldiğimiz her bir süreçlerin anı iz imgeleri bizlerde dölüt geçişleri gibi bir geri bağlanım tekrarı ile kendisini çağırma, öz yineli süreçtir. Sosyal mana anlamasıyla söylersem bunlar ritüeldirler. Geri bağlanım kutsamasını tavaf etmenin ritüelidir.
İşte böylesi bir geri çağırma içinde kişi doğduğu an beyin sinaps bağlantılarının pek çoğu oluşmayı tamamlamamış olarak doğar. Doğumdan sonraki ilk iki ay içinde büyük bir kısmın sinaps bağları hızla oluşur. Çocuğun doğduğu ortamın renk, koku, tat, ses, şekilsek biçimleri, ısı, ışık gibi bebeğin doğum ortamı ve doğum alanı içinde var bulunanlarla yaşadıkları, gördükleri bebeğin hayat boyu kalıcı “öğrenme kalıpları” olan “kategorik kalıplarını çağrışmaya karşılık” sinaps bağlarını oluşurlar.
Tamamını Oku
