Evrenimizdeki eksikliği içindeki saf enerji Big Bang sonrası adeta kabına sığmaz denli devinmenin akıl almaz değerleriyle düşen bir trilyon derecedeki sıcaklığın oluşu içindeydi. Evren dalga parçacık içinde oluşun erimiş haliyle adeta kozmik bir çorbaydı. Çorba zamanla hem temadan olan bütünlüğü taşıyıp yansıdı. Bu imgeydi. Akışlı sürecin dalga tavrıydı. İmge olan, iz olan, akıl olan bu enerji temayla parçası üzerine yansıma olandı. Yani dalganın imge olan belirimiydi.
Enerjinin dalga biçimli imgesine göre olan (öze göre olur) davranış gerçekleşmesinin kesikli biçimle beliren görünüş tavrı da parçacıktı. Öz biçimleydi. Biçimsiz öz yoktu. Temadan olanla öz biçimle belirirken yani öz biçimi belirlerken; biçim de özü bağıntılı sınırlıyordu. Biçim enerjinin en uçucu tiril oluşundan; tiril oluşu en yavaşlamış enerji şekline doğru yoğun olan durumuyla masif oluştu.
İşte biz enerjinin bir uçtan diğer uca doğru olan titreşme hareketine madde ve mana olarak ikili tavırla bakıyorduk. Çok yavaşlamış tiril oluşa madde. Yüksek tiril oluşa da anlam diyorduk. Madde olan da mana olan da enerjiydi. Bu niceli tiril durumuyla madde mana olan yavaşlamanın, her bir hızlanmanın element er durumsalla belirmelerine dönüşüyordu.
Örneğin bizim sınırlı oluşumuza göre duyma sınırımız, saniyede 20 kez titreşimi olan enerji kuantumu ile saniyede 20 bin kez titreşim olan ses enerjisi kuantum durum aralığı bizim için somuttur. Bu sınır aralık masiftir, duyulabilirdir. Yine bizim için görme sınırımız: mili metrenin milyonda biri olan nano metrik ölçüyle; saniyedeki titreşim dalga boyu 380 nanometre ile saniyedeki ışık enerjisi titreşiminin dalga boyu 760 nano metre olan elektriksel titreşimli manyetik enerjidir. Bu iki manyetik enerjili dalga boyu sınırının içi bizim için somut, anlaşılır, görülür olmakla nesneldir. Ama bu değerlerin akıl almaz değerlerindeki dalga boyları olan manyetik titreşimler bizim için sadece bir anlamdırlar. Soyutturlar.
Tamamını Oku
