Tuhaf, siste yürümek!
Her çalı ve taş bir başınadır
Hiçbir ağaç diğerini görmez
Herkes yalnızdır.
Dünya dostlarımla doluydu
Daha hayatım aydın iken
Şimdi, sis çöktüğünde
Artık kimse görülemez
Gerçekte bilge değildir
Karanlığı tanımayan hiç kimse
Kaçınılmaz ve sessizce
Onu herkesten ayıran
Tuhaf, siste yürümek!
Hayat yalnız olmadır
Hiçbir insan tanımaz diğerini
Herkes bir başınadır.
Kayıt Tarihi : 2.3.2003 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)