Siste Koyun (Sylvia Plath)

İsmail Aksoy
1898

ŞİİR


17

TAKİPÇİ

Siste Koyun (Sylvia Plath)

Tepeler iniyor beyazlığın içine.
İnsanlar ya da yıldızlar bakıyor bana
Üzgünce, uğratıyorum onları sukutuhayale.

Tren bırakıyor bir nefes çizgisini.
Ey yavaş
At pas rengi

Toynakları, dokunaklı çıngırakları -
Bütün sabah o
Sabah kararıp durmaktaydı,

Bir çiçeği yok saydı.
Kemiklerim bir durgunluğun içinde,
Yüreğimi eritir çayırlar.

Tehdit ederler beni
Geçeyim diye bir cennete,
Yıldızsız ve babasız, karanlık bir su.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

İsmail Aksoy
Kayıt Tarihi : 29.8.2007 15:18:00
Hikayesi:


Sheep in Fog by Sylvia Plath The hills step off into whiteness. People or stars Regard me sadly, I disappoint them. The train leaves a line of breath. O slow Horse the colour of rust, Hooves, dolorous bells - All morning the Morning has been blackening, A flower left out. My bones hold a stillness, the far Fields melt my heart. They threaten To let me through to a heaven Starless and fatherless, a dark water.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İsmail Aksoy