Siste His Sor(g)uları Şiiri - Hülya Gülmüş

Siyah deme bana, pek sevmem kara(n)lığı,
Gecem laciverttir benim; mavinin en koyu hali.
Güneş doğar, gün ışır, mavileşir gecemin rengi.

Işığı göremedim günler ve gecelerce,
Yeryüzünün beyaz uzayındayım.
Göz gözü görmez olur bulutlar inince;
Bir sese, bir nefese yönelir kör ebe,
Gönlü bağlı olanlar kazanır mı sence?
Özün özüme değmiyorsa
Neye yarar gözün gözüme değse?

Yanyana olsak yakınlaşamazdık bu kadar
Hep sesli konuşsak, sığınmazdık şiirlere.
Düş bahçenden b/ak bahar bahar
S/özler yeşert içimde...

Bir gün tükenirse sarmalayan kelimeler,
Kalpte kalır izleri, olmasa da tende.

Kaç aşk yaşanır yaşam boyunca?
Bir ömre kaç sevda sığar?
Hepsi de yaralar mı insanı,
Yaralamazsa gerçek mi olmadılar?

Duygular tutuklar mı benliği?
Hissettiklerin düşünceni esir eder mi?

Hayallerim, özgürlük bulaştırır ruhuma,
Bir his belirir kürek çeken kemiklerimde.
Söylesene, benim de kanatlarım mı var?
Uçup gelsem yüreğine.

Tülün ardındayım sanki, herşey hayal meyal
Siste seçilemiyor gerçekte var olanlar.

İnandığın şeydir gerçek olan;
Sadece senin için olsa bile.
Kimi zaman gerçek olur hayallerin
Ya da hayal gibidir kimi gerçeklerin.
Sakın üzülme gerçekleşmese de ,
İçinde yaşar gerçekmişcesine...