Sismograf Şiiri - Onur Köybaşı

Buradan sonra hiçbir şey yok!
görünmez olmamı kılıyorsun,
sadece kendime görünür olmayı
beni hangi dalga sesinde unuttun
hangi sarsıntıda
hangi pazar şarkısı, barın tuvaletinde
hangi noter, uluslararası anlaşmada
okuduğun kitabın hangi sayfasında unuttun?
kiminle değiştirdin ellerimi
elindeki çöpü etraftakilere fark ettirmemek için gizlice
yere düşüren insanlar gibi
nerde bıraktın yüzümü?
bense göğsüme karaladığın kelimeyi silmek için gözyaşı
arıyordum, bu keder benim değil deyip

yanlış semte geç
yanlış anla
yanlış tercüme et
yanlış ilacı al
yanlış insana dokun
yanlış-yanlış
hepsini doğru yapıp, hatırlamadan düşmek yoluna evimin

seninle yalnızlıklarımız hiç barışmadı çünkü kaybettiklerimiz
birbirinin arkadaşıydı

beni kıran şeyin seni nasıl onardığını görebiliyorum
göz göze gelmeye cesaret edemeyecek şarkılar denedim
beni kıran şeyin...
bulunduğum yeri bırakıp sana geç kalmak için geri dönmek
istedim
dönmek kendime
kendi yanımda kalmak
ya da kalbimi fırlattığın yere yerleşmek
tekrar öğrenmeyi öğrenmemek

sen hep taşındığım sevgilim!
biliyor musun
bağışlamak, bir kıyıya vurmuş kurtarılmayı bekliyor